Alicante

Eindelijk weer eens met open raam geslapen. Toen we de gordijnen open deden zagen we paparazzi voor de deur staan en 3 donkerblauwe auto’s met geblindeerde ramen.

Ontbijten moeten we aan de overkant op het dakterras. Zodoende konden we mooi even checken wat er aan de hand was. ‘Politiek’ was het enige wat de Spanjaard wist ‘Interview’ zei hij erachteraan. Oké, we kennen geen Spaanse politici dus weten ook niet hoe belangrijk dit hele gebeuren is voor Spanje.

Na het ontbijt de straat op. Winkelen is het plan. De temperatuur is goed maar niet écht warm. We lopen dus richting de zon en dat is de boulevard.

La Explanada de España bestaat uit een kleurrijk mozaïek in een golfpatroon, natuurlijk verwijzend naar de zee. Hoe weldadig is dit? zon op je huid, zo lekker warm. De Nederlandse kou trekt uit mijn lijf. Ik begin de overwinteraars te begrijpen.

De Rambla de Méndez Núñez is dé winkelstraat van Alicante, hier vind je vooral de grote ketens en bekende merken kleding, schoenen en sieraden. Voor de kleinere boetiekjes loop je de straatjes tussen de Rambla en Avenida de Frederico Soto in.
Impulsief een huispak gekocht. Had in de winkel al spijt maar het was niet meer terug te draaien volgens de verkoopster. Mijn Spaans is niet van dien aart dat ik daar iets tegenin kon brengen.

De MerCado (carnes y charcuterie) kunnen we niet overslaan en dat is maar goed ook. Hier begin je vanzelf te watertanden bij het zien van zoveel verse vis. Een visboer kreeg een klasje met scholieren op bezoek en legde hun uit wat de grote vissen zoal eten en begon kleine visjes in de bek van een grote zeeduivel te proppen. Hoe simpel kun je het brengen.

We passeren LAB15. Palacio del Portalet simlock XVlll.

Een mooie collectie gitaren die gebouwd zijn door José Luis Romanillos die zelf geen gitaar kon spelen.

In de theaterzaal even zitten genieten van de mooie muziek terwijl er een film draaide over het pand.

Zon!
We zitten in een vertrouwd straatje (Carrera de Sant Pasqual) met alleen maar terrasjes. De uitbaters promoten om het hardst hun kaart. Maakt ons niet uit waar de wijn vandaan komt als er maar zon is. Zo wil het geval dat we drie keer gaan verkassen. En deze keer met goedkeuring van Hans. ‘Omdat het functioneel is’ zegt hij.
Maximaal genieten!

We vergeten de winkeltjes en bestellen jamón Iberico en wijn. Tortilla de patates erbij en wat brood, wie doet ons wat?

‘Dit is een goeie move geweest’ zeggen we tig keer tegen elkaar.

Grappig, op dit terras zit een dame met mouwloos bloesje naast een nep celebrity met een hondje dat helemaal ingepakt is in de kleuren van haar baasje en dat is rose, mutsje sjaaltje en jasje. Als zij even uit de bijpassende tas mag zie je haar denken ‘wegwezen’ en luistert voor geen meter meer naar het roepen van de lady met de rosé kniekousen en panterjas.

Er komt een gitarist, we blijven! Geen haast alleen sfeer proeven en ons mee laten nemen op de klanken van de muziek. De gitarist komt met zijn gitaar langs en de muntjes kletteren er in.

Dik verdiend, hij verhoogdt de feestvreugde.

Zodra er kinderen verschijnen veranderen de stoere Spaanse mannen in wiegende vaders. En worden er om ons heen gekke bekken getrokken door de kinderloze en oudere mannen, allemaal voor die kleine landgenootjes.

Naast ons hotel vinden we MACA musea de Arte Comtemporáneo de Alicante. Heel leuk om even doorheen te lopen. Gargallo herkenden wij, verder veel driedimensionaal werk.

Op het dakterras van ons hotel dit verhaaltje schrijven. Ben zelf verbaasd over wat we allemaal gedaan hebben op een dag.

Weer gegeten bij Bocca de Vin.

Cannelloni met gehakt, foie gras en truffel.

Één Baileys te veel op.

Dus hier gaat het licht uit.

Morgen trekken we verder.

Welterusten allemaal X