7 juni

Het ontbijt kwam..

Cake, chocoladekoekjes, fruit, yoghurt én warme melk voor in de koffie.

Luiken open en laat de dag maar beginnen. We horen een kerkklokje luiden.

De stad moet nog ontwaken. We verlaten onze ZEN kamer om over te gaan op een wandeling door dit serene stadje. Rust hier op het plein en in de straatjes, dat viel ons gisteren ook op.

Is dit de reden waarom kunstenaars van het kaliber Botero hebben gekozen om hier te verblijven?

Wij bedachten dat de hedendaagse kunstenaars hier te herkennen aan hun grote brillen. En nu weten we ook waar ze die vandaan hebben. De ene brillenwinkel na de andere en het kan altijd gekker Van héél duur tot spotgoedkoop. Voor iedereen toegankelijk als je bij deze scene wilt horen tenminste.

Een meisje hangt een grandioze vogelkooi aan de gevel en verklaart hiermee haar zaak voor geopend. Ik dacht aan Jos haha… die in Engeland een vogelkooi op zijn Morgan bond en er zo mee naar huis reed.

Het is een beauty maar… nee, toch maar niet.

Hier geen leisteen maar marmer wat de klok slaat. Te beginnen in onze prachtige B&B. De trappen en vloeren en vensterbanken allemaal wit, met ingelegde tegels als tapijten.

Ik hou van Frankrijk, maar hier ga ik ook van uit mijn dak.

Botero heeft ongetwijfeld een enorme artistieke bijdrage geleverd aan Pietrasanta. Als je door de straten en pleinen van de stad loopt, is het gemakkelijk om enkele van zijn meesterwerken tegen te komen die hij in de loop van de tijd aan de stad heeft geschonken.

Laten we bijvoorbeeld beginnen bij Piazza Matteotti, waar we het bekende beeld Il Guerrieroontmoeten, een imposant beeld van bijna vier en een halve meter hoog, volledig in brons, dat bijna een symbool van de stad is geworden.

In de kerk van San Biagio en Sant'Antonio Abate bewonderen we de twee prachtige fresco's De poort van de helen er pal tegenover dePoort van de hemel.

Ook in het Museo dei Bozzetti, in het klooster van Sant'Agostino zijn drie allround gipsen schetsen van hem te zien.

Het staat hier vol met gipsen en Hans legt mij uit wat de ijkpunten zijn van deze modellen om ze zo, vele maten groter, exact na te kunnen maken. Interessant.

Als we buiten komen klinkt er vioolmuziek op het toch al betoverende Piazza del Duomo.

We zweven verder…

Galerie in galerie uit. Hier kun je je hartje ophalen, zeker als je zelf die hobby uitoefent zoals Hans. Hij kijkt met andere ogen en stelt de goeie vragen.

The Circle of Lifeis een galerie voor hedendaagse kunst die voor het eerst werd geopend in 2012 als een uitdrukking van de sterke passie voor kunst van de Italiaanse beeldhouwer Andrea Roggi. Wij zijn onder de indruk van de ‘Bronzen’ olijfbomen met gouden olijven. Andrea ga ik zeker volgen op Instagram.

Het is alsof we in een open luchtmuseum rondlopen. We zijn hier voor de tweede keer maar ik hoop niet voor het laatst, er is zoveel moois te zien. En allemaal binnen bereik en voor iedereen gratis toegankelijk.

We raken gewend aan de prijzen hier en zo kan het gebeuren dat ik een souveniertje voor mezelf koop wat ik anders misschien niet zou doen. INTERNO 20, de shop waar ik niet voorbij kón lopen.

Na de middag vertrekken we hier.

Van Pietrasanta naar hier over de grote weg is niet fijn. Wat zijn we klein tussen die vrachtwagens.

Het oude dorpje ‘Certaldo Alto’ zal best mooi zijn maar niet vandaag. Ik moet even afkicken.

De mooie kleurtjes zijn passé en moeten we inruilen voor deze lapjesdeken van groene velden. Even omschakelen….. de slingerweg ernaar toe is prachtig. Dit is Toscane!

We hadden honger dus tuin in met uitzicht over de druiventeelt. In dit restaurant klonk muziek van Mark Diamond (yesterdays).

De keuken van ‘Osteria del Vicario’ was gesloten maar een picknickmand kon geregeld worden aldus de ober. We keken verbaasd ‘mogen we dat dan hier opeten’ ja dat mocht.

Was een schot in de roos en met de worst kaas en olijven én vers gebakken broodje erbij was het net het oppeppertje dat we nodig hadden.

Onderweg buitje gehad, het koelt af.

In ‘Colle di val d’Elsa’ is ons logeeradres snel gevonden. De komende twee dagen wonen we in ‘Palazzo Renieri hotel’.

Hoog paars-lila gehalte, daar was ik op voorbereid maar valt wel mee in werkelijkheid. Hier wasje gedaan. Het regent dus even lekker relaxen.

Via de JBL BOX muziek van Mark Diamond geluisterd. Vóór vanmiddag nooit van gehoord maar mooie rustige muziek. Hans googelt een restaurantje en ik schrijf wat.

Al half negen voordat we naar de wijnbar gaan waar je ook kunt eten.

Een lege zaak. Zijn we de eerste of de enige gasten hier?

Of we gereserveerd hebben?

‘Nee dat niet maar we hopen dat u een plaatsje hebt’.

Hij keek bedenkelijk. ‘Alleen buiten’ zei de grapjas. Hij ging ons voor en tja, wat een goede keuze was dit ook weer. Ik begin te bekomen en na een Chianti, we zijn tenslotte in dit gelijknamige wijnbouwgebied, ontdooien we allebei. Heel lekker gegeten en de tiramisu en limoncello zijn een mooie afsluiting van deze overvoede dag, in alle opzichten.

X