15 juni

De skilift draait al op volle toeren als wij onze koffer op de auto binden. Het zonnetje schijnt maar we houden een trui bij de hand voor als we de bergen in gaan.

We ontbijten op het terras bij de bakker met verse belegde broodjes en koffie.

Typisch voor deze streek zijn de poederkleurige muurschilderingen en stevige namen op de chalets, veelal in Unciaal lettertype.

We Slingeren door de bergen, met naaldbomen die zo hoog zijn als morgen heel de dag, om het maar eens op z’n bargoens te zeggen.

De kerkjes hebben hele spitse torentjes.

De dorpjes in het dal beneden doen me sterk denken aan zo’n maquette van een winterlandschap bij Intratuin. Spoorlijntje, kerkje, huisjes, koetjes enz….

Het is hier wonderschoon.

Hier heeft iedere boer een hutje op zijn land staan.

Uiteraard van hout, groeit hier genoeg.

Sommige hebben er een hekje rond gezet, territorium afzetten heet dat,

toch hout genoeg.

We tanken hier nog vlug voordat we Duitsland in rijden, €1,57 per liter

Füssen, een complete stad en hier begint de Romantische Strasse.

Schloss Neuschwanstein

dit stond op ons to-do lijstje

Schloss Neuschwanstein is een imposant bouwwerk in een mooie omgeving in Zuid-Duitsland. Het is het beroemdste bouwwerk van Lodewijk II

Toeristen kunnen lopend naar boven of net zoals de koning zich per koets naar boven laten brengen. De klim is vrij pittig en duurt zo’n 30 minuten. Wij beginnen eraan.

Weer zó dankbaar als we boven aankomen. Zo fijn om te kúnnen lopen.

Leuk weetje: Walt Disneyheeft Schloss Neuschwanstein bezocht voor de bouw van zijn eerste themapark begon. Het kasteel was de inspiratie voor het kasteel van Doornroosje in Disneyland, Californië.

Het is totaal niet druk en dat is heerlijk lopen, wel een beetje zigzaggen om de paardenpoep te ontlopen.

Was zeker de moeite waard.

In ‘Wildsteig’ vonden we het eerste bordje met ‘Romantische Strasse’

Ónder dat bordje stond ‘Oberammergau’

‘Hier gingen ons vader en ons moeder altijd op vakantie’ zei Hans

We moeten er een stuk voor van de route af maar willen toch even in hun voetsporen lopen. En wat was dat een goed plan.

Oberammergau is een typisch Beiers en sfeervol stadje.

Al die geschilderde huisgevels met muurschilderingen die verscheidene ambachten voorstellen. Het lijkt wel of ik door een een poësis-album blader.

Dit dorp is beroemd om het Passionsspiel. Elke 10 jaar wordt hier met alleen inwoners van Oberammergau de Lijdensweg van Christus tot zijn kruising uitgebeeld. Ook is het bekend door houtsnijwerk van beelden, meestal religieuze afbeeldingen.

Alle kinderen ‘Dekkers’ hebben daar nog een souvenir aan overgehouden.

In een kaas winkel kun je koffie bestellen met taart en dan gezellig voor de winkel opeten. Op het terras waar aan twee kanten hout is opgestapeld, is toch ruim voorhanden.

Kiezen is niet mijn sterkste kant.

Zeker niet uit 3 etages taart. ‘Wat is dat? vroeg ik en wees de bovenste taart aan met een laag slagroom er bovenop ‘Apfel‘ zei het kaasmeisje. En die? ‘Apfel’ zei ze weer.

Ik hoorde mezelf zeggen ‘twee appel graag’ was niet zo spannend om ook naar 3 te vragen

Oberammergau wordt genoemd in het lied "Heut kommt der Hans zu mir", dat later werd geparodieerd door Brigitte Kaandorp

En inderdaad ‘ooit’ is hij gekomen.

We begrijpen de keuze van ons vader en moeder. Die hebben hier rond gelopen, gelogeerd en over deze weg gereden én voor hun kinderen houtsnijwerk gekocht. Gewoon HIER!

Apart en o zo fijn dat we deze omweg genomen hebben. We rijden stilletjes verder.

In Schongau boeken we ‘Hotel Blaue Traube’.

Deze keer begane grond.

Al genoeg geklommen vandaag.

We verbazen ons over de goed behouden binnenstad die nog vrijwel geheel door een stadsmuur omgeven wordt. Schongau ligt aan de Romantische Strasse.

Wat een rust hier. Op een groot terras zitten twee fietsers te eten, that’s it

Wij eten liever binnen, toch beetje fris zo ‘s avonds.

Moest aan jullie denken Il, helemaal niemand. Alleen wij.

We hebben Kartoffelen met zwiebelen besteld en kregen daar een heerlijke malse biefstuk bij. En met wijn zijn ze niet zuinig.

Het meeste wennen, sinds we de pas overgestoken zijn, is het tijdstip van dineren.

In Italië kun je pas na 20.00 uur terecht en hier gaan ze om 21.00 uur sluiten.

Vroeg naar bed dan maar

X