22 augustus

We zijn vertrokken

Een vriendenreisje naar de Champagnestreek in Frankrijk.

Maar niet zonder koffie met de overheerlijke vijgen, rabarber amandeltaart van Helene. Een heerlijke start!

De schitterende tuin verlaten we om klokslag 10.00 uur.

Allemaal goed gemutst, we hebben er zin in.

Alle routes zijn geladen en de weersverwachtingen zijn goed voor de komende dagen, dus wat willen we nog meer.

Het eerste stuk gaat over de snelweg.

De champagneglazen zijn al opgepoetst en opgehaald door Sonja.
Zij gaat zaterdag een lunch voor ons verzorgen.

Oei, file! Dus schuifelen we het komend half uurtje tussen de vrachtwagens.

Noodzakelijk kwaad.

‘Welkom in Wallonië’

De weg af bij Waterloo en richting Charleroi. We rijden weer in een gekleurd sliertje achter elkaar en zien De leeuw van Waterloo rechts van ons liggen.

Abbaye d’Aulne

De ruïnes van de voormalige Abdij van Aulne liggen aan de bosrijke oever van de Samber, op het grondgebied van Gozée, nu een deelgemeente van de Belgische stad Thuin.

Het was hier even zoeken naar een restaurant/brasserie om te lunchen, hier dineert men op dit tijdstip.Het liefste doen wij dat ‘s avonds

Dus op naar de brasserie op de Abdij. Fermé!

Een verkeersregelaarster loodste ons een parkeerplaats op en een gedienstige jongeman schoof tafeltjes bij elkaar, geen moeite te veel.

En even later zaten we In Thuin, met z’n tienen aan de croque-monsieur.

Ook al is de abdij is gesloten wat we er nog van zien is indrukwekkend.

Vanaf hier begint het heuvelachtig te worden. Het landschap waar cabrorijders zo gek op zijn.

Stenen lantaarnpalen met stroomdraden, akkers en zelfs gladiolen in volle bloei.

De Hangende Tuinen van Thuin krijgen we niet te zien, wegopbreking.

Maar de kleine slingerweggetjes dwars door de maisvelden en zo’n puntig kerktorentje in de verte maken het meer dan goed.

Een hardblauwe Fatima in een nisje is zowat het enige kleurtje dat er hier uitspringt.

Graag iets meer belasting betalen Belgen, we voelen onze nieren bij elke put in de weg.

‘Vive la France’ roept Hans.

We passeren een mooi Kerkhof met een wapperende Franse vlag.

Solre-le-Chateau.

Het eerste wat we zien is de toren van Eglise ST Pierre die wel erg scheef staat.

La campagne française….zo mooi toeren hier.

De stratuswolken pakken samen tot grote witte wolken met daartussen een mooie blauwe lucht. Het is flink warm.

We rijden over een bijzondere weg, de Chemin des Dames.
De weg is grotendeels gelegen op een heuvelrug die enkele tientallen meters uitsteekt boven het omringende, zacht glooiende, land.

De weg is ontstaan doordat twee dochters van de Franse koning Lodewijk XV Adélaïde en Victoire hem gebruikte om, in de achttiende eeuw, vanuit Parijs hun gouvernante in het kasteel de la Bove inVauclair te bezoeken.
Om de tocht per koninklijk rijtuig te vergemakkelijken werd de weg van een steenlaag voorzien. Later zou hij naar de Dames de France worden vernoemd.

Als we besluiten Loan links te laten liggen halen we het file ophoud weer in en kunnen we op tijd in Pontavert zijn.

Onze eerste overnachting

Hotel Relais la Fleurette.

Rond 18.00 uur zaten we aan het Apéritif in de grote binnentuin.

Uit de zon en in de schaduw werden de tafels bij elkaar geschoven.

Allemaal een kamer op de eerste verdieping.

Na de tweede fles wijn ging het fout, dezelfde wijn was op.

Jammer maar dan stappen we over op een verrassingswijn.

Die was zo lekker dat we ons hart vasthouden voor de rekening.

We konden kiezen uit zalm of ham als voorgerecht. Er was voor 4 pers zalm.

Voor het Hoofdgerecht was er keuze uit kip met aardappelen of met tomaten.

Ik koos voor aardappelen maar kreeg omelet. Het serveerstertje droeg een zwart mondkapje waardoor ze niet te verstaan was. Wij gokken op ‘opgespoten lippen’ want Corona is voorbij.

De eigenaar was boer, champagneboer én eigenaar van deze Gite de France.

Daarbij maakte hij muziek op zijn elektrisch toetsenbord. Hij zong en wij klapte mee.

Een clubje mannen, parijzenaars, hadden sjieke stoelen uit de eetzaal naar buiten laten slepen en zaten pontificaal midden op het grasveld. Er volgden meer tafeltjes naar buiten. Wat een gezelligheid.

Het temperatuurtje was er ook naar om lekker lang buiten te tafelen.

Hans zong en speelde mondharmonica en we dansten een rondje.

Het was een heerlijk avondje…

We sloten af met Champagne met likeur van viooltjes.