6 september

Ja Atske, dit lekkere weertje stimuleert om de Morgan te pakken.

We zijn één met de natuur voelen de wind en ruiken de bomen en het gras.

Maar daar weten jullie alles van.

Op het ontbijtbuffet staat een karaf met écht Veluws water, hoezo chauvinisme?

Buiten aan de gevel zien we later een banier hangen met dezelfde tekst ‘écht Veluws water’ het zal wat zijn…

Grappig, alle gasten in dit hotel lijken weggelopen te zijn uit een schilderij van Marius. Karakterkoppen, zegt iets over de leeftijdsgrens hier.

Op naar Zwolle. De weg gaat door bossen en heide. De heide komt al voorzichtig in bloei. Nog een paar weken dan breekt een nieuw seizoen aan en zal het hier paars kleuren.

Museum De Fundatie en Kasteel ‘t Nijenhuis en beeldentuin staan op het programma.

Het is 10.00 uur en al flink warm. Het blijft voorlopig nog even zo.
Fijn nazomeren heet dat.

De omgeving hier is prachtig! Wat zullen jullie hier mooie ritjes kunnen maken Il. En wij volgend jaar ook weer. Iets om ons op te verheugen.

Het Hanzestadje Hattem laten we even links liggen om te genieten van de

mooie stulpjes hier met een hoog rieten daken gehalte.

‘De Lastpost’ prijkt op een van de panden.

Dat doet me beseffen dat het ook ‘werk’ is om zoiets groots te bezitten.

De glanzende koepel ‘het Ei’ komt in beeld.

Om de hoek een rij studenten met rode shirts aan, lijkt wel de rij voor het Anne Frankhuis. We zagen de bui al hangen.

Dan eerst maar parkeren.

Toen we terugkwamen konden we tot onze verrassing zo doorlopen. Waar zijn de jongelui gebleven?

Die zijn met een spel bezig’ zij de suppoost, ‘en zwerven ergens door de stad’

De hele expositie kon ons niet zo boeien.

Het gebouw daarentegen wel. Bij elke trap die je opklimt krijg je een mooi doorkijkje op de stad Zwolle en De Peperbus.

De glinsterende opbouw -Ei- kan ook weer verwijderd worden.

Momenteel is het het gebouw van De Fundatie het meest markante gebouw van de stad!

We klimmen eerst naar de bovenste laag, staan in de koepel. Een groot contrast met de rechte muren in het originele museum. Hier in een van die grote ellipsvormig zalen wordt een groot schilderij op de wand geprojecteerd.

Leiko Ikemura experimenteert al haar hele leven met nieuwe technieken en materialen. Het is dáárom zo onrustig vond ik.

Ze kreeg een groot podium door het hele museum. Jammer als het je dan niet aanspreekt.

Woonboot met de naam’ ‘Soli Deo Gloria-alleen aan God de eer’.

Wat ons dan wél weer aansprak was de Pop-up monumentenwinkel in een klein dwarsstraatje.

En daar zaten ze:

De Wanboffers

Deze zelfverkozen familie van naïeven, niet trendgevoeliger en gebutsten runt al jaren met verve en flair hun eigen variété café en het belendende levendige kerkhof ergens in het grootste Randland.

Leuke gesprekken gehad en de wereld weer eens van de andere kant bekeken.

Meer galerietjes in dit straatje.

Ik mocht even op een bankje mijn kinder puntzak friet opeten terwijl Hans binnen was.

In gesprek gekomen met de kunstenaar die hier binnen hangt, althans zijn werk.

Ik vertelde over Marius en hij keek alsof hij water zag branden.

Nooit van gehoord en dat praktisch om de hoek. Leven die kunstenaars onder een steen?

Op weg naar kasteel ‘t Nijenhuis in Wijhe, onderdeel van museum De Fundatie.

PRACHTIG, PRACHTIG!Grote meesters waren te bewonderen.

Binnenkijken in een heus kasteel is op zich ook al een feestje. En mooi was het!

Even uitrusten onder de mega tulpenboom. Het is te warm om rond te lopen en vanuit deze witte stoeltjes hier hebben we vrij zicht op de mooie beelden

De boom is zo groot dat het kasteel erbij in het niet valt.

We besluiten door het bos te lopen vanwege de hitte.

Langs het water, groen van eendenkroos.

We lopen een leuk houten ophaalbruggetje over en onderweg komen we de beelden tegen onder andere ‘het gevecht van twee paarden’.

Volgende bruggetje over om in een écht donker bos te komen. Hier is het cool en koel.

We horen een specht en zien mega elfenbanken.

We namen aan dat het ook kunst was maar, sorry, daar was het te mooi voor. Dit is

puur natuur.

Dit was dus een brug te ver.

Opeens stonden we voor een gesloten hek en toen pas hadden we door dat we al een tijdje geen beelden meer gezien hadden.Omkeren en terug maar ….

Bomen zijn de beste beschutting tegen de zon en deze wandeling was een prima keuze. De beeldenkomen écht allemaal goed tot hun recht In deze kasteeltuin.
We drinken nog wat en gaan verder.

We steken de IJssel over met het pontje. ‘Is dit een Aston Martin? vraagt de kapitein.

‘Nee beste man, zoveel geld heb ik niet’ zegt Hans.

Op de dijk langs de IJssel richting Deventer.

Fijn bochtenwerk hier.
Hans herkent het nog van zijn motorstages en terwijl hij het vertelt komen ze eraan hoor ‘de jongens’ op hun motoren. Ze gaan plat……!

Restaurant Klein Hartenstein in Oosterbeek is een prachtige stop voordat we op huis aan gaan.

Heerlijk eten en leuke bediening.

Als ze beginnen met ‘u mag zelf een tafeltje uitzoeken’ kan het bij mij al niet meer stuk..

‘Bent u allergisch of heeft u een dieet’ hoorden we vervolgens vragen.

Het is een standaard vraag en onze buurman antwoordde erop ‘ik mag geen suiker’ de ober schrok duidelijk ‘helemaal niet?’ vroeg hij daarop nog eens. ‘Nee alles suikervrij’ zei de man. ‘Zal ik alvast wat te drinken brengen’ vroeg het obertje daarna. ‘Voor mijn vrouw een bruis water en voor mij een Colaatje’.

Ik heb even snel gegoogeld en kwam op een glas van 250 ml uit op 7 suikerklontjes.

De ober hield zijn gezicht in de plooi en bracht de drankjes. ‘Aub een water voor mevrouw en een cólaatje voor meneer’.
De man keek triomfantelijk. Zonder SUIKER kan het leven nog best leuk zijn, toch?

De files zijn opgelost en wij rijden de snelste weg naar huis.

Het waren ‘prikkelarme’ dagen.

Dit gevoel proberen we vast te houden tot een volgend reisje.

Tot gauw, hoop ik

x