22-23-24 januari 2018

Van MG naar MorGan

We zien de zon opkomen aan boord van de P&O.
De krijtrotsen komen zo in zicht.
En dan.... zijn we in het land waar Hans zijn droomauto op gaat halen.
Gisteren vertrokken van huis uit met een auto ambulance achter onze Mini. Hotel geboekt in Calais om zo vroeg mogelijk de overtocht te kunnen maken. Wonder boven wonder goed geslapen. Zonder ontbijt vertrokken, dat doen we aan boord wel.
Op de boot moesten we tussen de vrachtwagens parkeren. Het was nog een ding om onze Mini terug te vinden tussen al die bakbeesten. Ik vond het doodeng!
Bijna geen ruimte om te lopen en een hoop lawaai daar beneden. Mijn oriëntatievermogen maakt dat ik dan ook nog eens de verkeerde kant op ga lopen. Zware hartkloppingen. Moest mezelf bijbrengen met trekdrop. Eentje hielp niet dus nog maar een en nog en nog....

Links aanhouden nu. Of course it's raining!!

We kwamen weer langs de B&B in Dover waar we zulke mooie herinneringen aan hebben.

Uitkijken dat we onszelf niet rijk rekenen met die ponden hier.

In tegenstelling tot onze vakanties in Engeland blijven we nu 200 km op de snelweg.

Om 12.45 uur Engelse tijd zijn we in Cranfield, in de Allon White garage. En daar zien we onze beauty in levende lijve. Wat is hij mooi!!!.
Eerst twee monsters naar buiten rijden voordat "ons" autootje er tussenuit getrokken kan worden. Er valt niets op af te dingen. Het is een eerlijke auto met alle historie keurig in een map erbij.
Hans moet papieren tekenen voor een proefrit. Daar gaan ze...
De collega waar Hans telefonisch contact mee gehad heeft was met lunchpauze. Daar moeten/willen we sowieso op wachten. Opvallend dat de verkoper niets uit te leggen had over de auto. Hij liet ons er maar omheen lopen en alles bekijken. Ik moet ook altijd overal aan voelen, kijken met mijn handen. We hadden meteen een click, die zwarte en ik.

Ik wacht in de showroom van de echte Engelse garage terwijl de mannen gaan proefrijden. Ondertussen zo'n stoere riem uitgezocht voor over de motorkap. Cognac kleur, net als de bekleding en de stoelen.

De koop was daarna snel gesloten. Hans had gevonden wat hij zocht en ik zie me er ook al helemaal in zitten. Een kofferbak hebben we niet meer dus ik zal moeten leren pakken. Één koffer kan er achterop, thats it!
De kap is van mohair, top of the bill.
De bolide krijgt nog een lekker beurtje en zal morgen klaar staan als we hem op komen halen. Bij vertrek zie ik de drie kleine ruitenwissertjes op een rijtje liggen, "met voorruitverwarming" zegt de verkoper nog snel.

Op naar Oxford om te shoppen hoor ik Hans zeggen. Déze keer trek IK aan de rem.

Onderweg in de auto een hotel uitgezocht. "Newton House Guesthouse" ziet er leuk uit en ligt in het centrum. Parkeergelegenheid en WIFI.
De inrichting is in Victoriaanse stijl. Sommige kamers zijn voorzien van een open haard, klinkt goed, toch?
We noteren het adres en rijden er naar toe. Vriendelijke ontvangst. We krijgen een kamer met erker aan de straatkant, helemaal leuk!

10 min lopen naar het centrum. Ook hier volop uitverkoop dus geen mooie etalages. Dan maar met een omwegje naar "the King's Arms".
The famous Kings Arms is the oldest pub in Oxford built in 1607 and still standing in its original position. We're quite possibly also the brainiest pub in Oxford too, known for having the highest IQ per square foot of anywhere in the world! Loved by Oxford scholars and tourists alike and renown for fine cask ales, hearty homemade food and our resident ghost. Ali and the team look forward to making you at home.
Haha, we voelden ons hier zeker thuis.
Wel viel ons op dat studenten netjes één drankje komen drinken en opstappen. Maar goed, die hebben dan ook een hoog IQ en nog een taak te volbrengen.
Wij genieten van de typische pub met al die verrassende kamers. Zo grappig, door een deur weg te halen kan het personeel twee bars tegelijk bedienen.

Alsof onze neus bloedde liepen we een universiteit binnen. We zagen dat er een optreden van een koor moest zijn. No way, we kwamen niet voorbij de conciërge. Hij vertelde ons dat het optreden morgen is.
Aan hem gevraagd waar we Thais konden eten. "Nog een eindje de High Street volgen tot voorbij huppelepup bar en dan steegje in", klinkt makkelijk toch? Niet.....als je een steegje te vroeg pakt en dan gaat zwerven. Tjonge jonge..... we kwamen overal maar niet in het Thais restaurant.
Dan maar Indian Cuisine. Trap op bij "Shezan" en daar stonden we oog in oog met een Indiase man "Ik wist dat jullie kwamen" zei hij. "Das knap, want we wisten het zelf nog niet eens".
Mooie zaak maar er waren geen nog geen andere klanten. We kozen een tafeltje bij het raam. Konden we lekker alles gadeslaan daar beneden. Wat schets onze verbazing, er was een bushalte voor de deur waar dubbeldekkers af en aan reden en.... de passagiers zo op ons bord zaten te kijken. Zeker als de bus even moest wachten werden we aangestaard met van die lege blikken. We moesten ons inhouden om geen gekke bekken te trekken.
Het eten was meer dan voortreffelijk. Een handje gekleurde muisjes inplaats van een pepermuntje voor onderweg. Komijn tot de laatste hap.

Onderweg - zeg maar 10 meter verder - botsten wij tegen een bord aan dat verwees naar "CHANG MAI KITCHEN", het Thais restaurant wat we zochten. We hebben er zowat boven gezeten.

Nog een mooie wandeling gemaakt en genoten van de prachtige gebouwen. Mooie bibliotheek met binnenplaats en schitterende universiteitsgebouwen.Het was zacht weer. Leuk al die jonge mensen overal. "Waar gaan ze naartoe en waar komen ze vandaan". De een loopt met een groot instrument te zeulen en een ander loopt zonder jas in een doorschijnend truitje (wie weet zijn beide onderweg naar hetzelfde feest).

Opvallend veel daklozen. Ze spreiden hun bedjes in de inhammen van High Street. Triest!!. Een meisje bracht een tasje eten. Ze mochten er pas aan beginnen nadat ze samen geknield gebeden hadden. Niets voor niets moet ze gedacht hebben.
Bij de toegangen naar de MARKET waren bewakers gestationeerd om te voorkomen dat ze daar hun intrek zouden nemen.

Onze kamer was bloedheet. Raam open en radiatoren dicht.
Lekker geslapen en op het gemakje opgestaan. Het is hier immers een uur vroeger.
Rond half 10, hier half negen onderweg naar de kelder voor real English Breakfast. "Waar gaat u naartoe?" vroeg een meisje, "Breakfast is finisht". We hadden op onze IPad gekeken voor de tijd maar die had zich aangepast aan de Britse tijd. Tjonge jonge, hadden we maar gestudeerd?.
De baas maakte toch een scrambled egg voor ons en er stonden nog croissants. Voor ons meer dan genoeg.

Er slaat een flinke bries om mijn oren als ik mijn hoofd buiten steek. Dat zal me een avontuur worden met onze ambulace.

We mogen Oxford niet in met de auto dus meteen onderweg naar Cranfield. Klein plaatsje maar wel met een universiteit en een vliegveldje. En..... een Morgan garage. Een stralend echtpaar verliet net de showroom. Zij hadden de zilveren gekocht.
Toch goeie handel, gaan als broodjes hier. Dat verklaart ook de benadering.... alsof je een oude fiets gekocht hebt. De gewoonste zaak van de wereld. Amper tijd om koffie te drinken. Hup, auto afleveren, op de aanhanger rijden en saluut. Hans heeft hem in de gietende regen vastgesjord. Toen we een hand wilde gaan geven was er niemand meer te bekennen en zijn we zo weggereden. Beetje vreemd.

Wat het weer betreft had het niet erger gekund. Het regent hard en alles zit potdicht. Af en toe even file, verder één lange saaie weg. Bij Dover begint het mooi te worden en klaart het wat op. Een 10 km lange file aan vrachtwagens rijden we voorbij. Zó met die chauffeurs te doen, die staan hier nog wel even.

Ook wij hebben pech, vanwege het slechte weer heeft de ferry 2,5 uur vertraging.
We krijgen ieder een consumptiebon en kunnen niets anders dan wachten en cappuccino drinken.

Aan boord gedineerd, dat is een groot woord voor vette Fish&chips maar meer keuze was er even niet. De groene doperwten moesten het goedmaken vwb de vitamientjes.

Dat wordt een latertje eer we thuis zijn vanavond.

Al met al een spannende onderneming.
Maar we zijn een hele ervaring én een beeldschone sportwagen rijker.

We hopen dat het mohair dak nooit meer zó nat hoeft te worden in de toekomst.

Welkom in Nederland MorGan.