Bij het ontbijt, zoals elke dag, koffie met warme melk bestelt. Vandaag weer van die Mega grote koffie(soep)koppen. De bedoeling is om je croissant daar in te soppen.
's Lands wijs, 's lands eer.

Uitgezwaaid door Madeleine met teckel en man.
Aardige mensen, helemaal goed gekomen hier.
Wie weet waar we vanavond terecht komen. Hans wil morgen in de Loire zijn dus even doorpakken vandaag.

Het is deze keer ook een beetje een 'Tour de Nostalgie' Zo komen we voorbij het terras van 'Lou Peyrol'. Wat hebben we daar mooie herinneringen aan, zo lekker gegeten op zo'n mooi plekje. We weten nog dat de eigenaar een Lelijke Eend had. Die staat nog steeds voor de deur.

Ik heb het nog niet gehad over de rozen. In overvloed bloeien ze nu. Alle kleuren, groot en klein. Mei is een mooie maand om hier te toeren.
Geen velden met zonnebloemen, ook zo prachtig, maar wel velden met boterbloemen. Van een grote afstand ziet dat er hetzelfde uit.

Als je van Groen houd kom je vandaag aan je trekken. Bossen, weiden en vergezichten.

Ik heb liever kleine dorpjes, maar je hebt het niet altijd voor het kiezen.

Opeens zie ik een groot bord met "La Petite Auberge" plat du jour. "Links, links" roep ik, en Hans stuurt de Morgan een smal pad in. Een heel stuk door het bos en dan opeens op een driepunt een leuk huisje met een tuin vol bloemen en 2 gedekte tafels, in the middle of nowhere. Gezellige gekleurde glazen en waterkannen. Er boven hing een vrolijk zeiltje.
Een loeigrote kersenboom en een perzikenboom besloegen de rest van de tuin. Hans stopt met gierende banden. Hier willen we zitten! Honger? Niet echt...
"Kunnen we hier eten" hoor ik mezelf toch vragen". "Heeft u gereserveerd" vraagt een van de twee dochters, moeder kookt.
Natuurlijk niet gereserveerd, wisten niet eens dat dit bestond. Een klein tafeltje voor twee werd gedekt, paste niet onder het zeiltje maar alla... we zaten. Meteen kwam er soep, een van de vier gangen voor €14.00.
Doperwtensoep met munt. Salade met spekjes, mozzarella en andere soorten kaas, gebakken appeltjes met daaroverheen een zoetige dressing. Plakjes varkensvlees, lekker gekruid met boontjes. Kaas als nagerecht. Alles even smakelijk. Ze koken hier met wat ze hebben hoorden we later van andere gasten, maar altijd vers.
"Wat is het hier stil.... zo stil is het bij ons nooit". We werden er een beetje Zen van.

We gaan het eindelijk leren en nemen de tijd, dat doen de Fransen ook.
Dit plekje voegen we toe aan de volgende 'tour de nostalgie'. Het was onvergetelijk, een vondst.

De 'andere' gasten waren Nederlanders, die in de omgeving een huis hadden. "Waar gaat jullie reis heen" vroegen ze. "Geen idee", zeiden we allebei, "we weten niet hoever we komen". Dat vinden ze wel stoer geloof ik.

Zo tegen vier uur bekeken we waar we zaten en wat haalbaar was van het lijstje hotels die Hans uitgezocht had.
"Nog 60 km en dan zijn we bij een kasteel" zei hij. Het kan niet op vandaag.

We gaan voor het kasteel!!

Het barokke Château de Saint-Antoine wordt omgeven door een park van 10 hectare en ligt op 11 minuten rijden van Limoges. Deze B&B heeft een eigen parkeergelegenheid.
We kwamen op de bonnefooi. Er was een kamer vrij, een grote, met uitzicht op de tuin.

De eigenaresse ontvangt ons aller hartelijks. Ze is weg van de auto en wil ruilen. Zij de auto en wij overnachten in het kasteel voor de rest van ons leven. Hee, zo oud zijn we nu ook weer niet..... Ha ha..
Eerlijk is eerlijk, hij komt ook mooi tot zijn recht hier voor de deur.


Het begint te onweren, "Boem Boem", zou Madeleine zeggen.
Maakt niet uit, eerst even schrijven dan maar.

Om 21.30 uur naar beneden. In de kasteeltuin onze proviand, ham, kaas, vers stokbroodje en tomaatjes op tafel uitgespreid, een leuke geblokte theedoek als tafelkleedje.
De gans Louis was niet weg te slaan bij ons. Uiteindelijk hebben we een half stokbrood weggegooid en daar is hij lang mee bezig geweest.
De kasteelvrouw kwam bij ons zitten. Toen het écht donker werd nam ze de gans onder haar arm mee naar binnen, "voor de vossen" zei ze.

Het werd een wonderlijke avond. Voor even kasteelheer/vrouw.