Dag 2 ‘La Vie est Belle’
23 Augustus
Uitgerust en wel verschijnen we aan het ontbijt. Onderwerp van gesprek was het janken van honden óf zelfs vossen, daar kwamen ze niet helemaal uit.
Deze keer waren de slechthorende onder ons in het voordeel. Geslapen als een os.
Om de hoek zonnebloemen die hun kopjes nog laten hangen. Wij trouwens ook, het stinkt hier vreselijk naar gier.
Je vraagt je af wat de dorpelingen aan het doen zijn achter de gesloten vaalblauwe deuren en ramen. Het liefste wil ik keihard zingen ‘kom mee naar buiten allemaal, dan…. enz.’
Het lijken wel slapende stadjes.
Route Touristique du Champagne
En hier begint het…. dikke trossen blauwe druiven.
Hier wordt ook de rijkdom zichtbaar.
Mooie huizen met mooi hekwerk ervoor en veel groen.
Een ijzeren kruis met het lichaam van Christus getuigd van een diepgeworteld katholiek verleden. De hardblauwe Fatima in een nisje is de enige kleur die er hier uitklapt.
Tegen de berg aan, boven de druiventeelt ligt een dorpje, vogels vliegen weg als wij er aan komen ‘what happend?’ moeten ze gedacht hebben ‘levende wezens in een blikje’ WW.. oftewel WegWezen!
Gueux
Een mosgroene Morgan stond in tegenovergestelde richting geparkeerd op het racing cirquet de Reims- Gueux.
Dat levert een mooi plaatje op als wij onze neus ervoor zetten.
Dit circuit trekt altijd mensen aan.
Het moest in 1972 zijn deuren sluiten vanwege financiële omstandigheden. In 2002 werd het grootste gedeelte van het cirquet definitief gesloopt.
De andere Morganeers gaan op de tribune koffie drinken wat hun weleens duur kan komen staan want er heerst hier een STOPverbod.
Searcy.
Een provocerende Searcyer heeft zijn hele zijgevel blauw gekalkt en ook zijn schuurtje.
Terwijl de hoofdkleur hier ossebloed is. Alle lantaarnpalen en luiken zijn in deze kleur.
Chaumuzy
‘Zou hier nou geen bakkertje zijn’ vraagt Hans.
Haha… vlak voor onze neus hangen uithangborden met een stokbrood er op.
De bakkersvrouw sloeg haar slag zo om 5 voor 12.
Want als 10 lekkerbekken uit gaan kiezen..
Een grote ham kaas taart ging sowieso mee. Verder blikjes drinken en allerlei andere koeken en broodjes.
Toen we wilde vertrekken zag ze onze autootjes. Dáár kwam ze voor achter haar toonbank vandaan. Van elke auto apart maakte ze een foto ‘mijn baas’ zei ze. Die bakker uit Chaumuzy ziet straks groen van jaloezie
De straatverlichting is ook de moeite van het bekijken waard, in ieder dorp anders.
Nu nog een leuk plekje zoeken voor een picknick.
Ook daarin vertrouwen we op Hans, zeker na de stop bij twee Dixi’s
Die kwamen als geroepen en waren ook nog heel fris en schoon.
Vandaag schoongemaakt stond op het lijstje.
Wauw! Wat een mooie boom staat daar! We kennen hem geen van allen bij naam maar gaan het driftig Googlen. Blijkt een Anna Paulownaboom te zijn. Het moet een lust voor het oog zijn als die in bloei staat met zijn violetroze pluimen.
De bladeren zijn groot en hartvormig, dus bieden mooi schaduw. De bruine doosvruchten zijn eivormig en spits en blijven nog lang aan de boom hangen. Wanneer de vruchten rijp zijn splijten ze open en komen er veel kleine gevleugelde zaden vrij.
Het is een plaatje en zeker op deze plek. We klappen de stoeltjes uit en gaan er onder zitten. De taart wordt in 10 punten gesneden en had een aparte smaak. Door het brooddeeg zaten tijm, jambon en fromage.
We nemen de tijd om van deze plek en deze omgeving te genieten. Wat een stilte hier. Met uitzicht op de druivenranken om ons heen. Een groot wijnvat om het plaatje rijp te maken voor de voorpagina van een reistijdschrift. Een hele fijne beleving.
De mooie route wordt vervolgd, al slingerend tussen de druiventrossen waar met de tijd die heerlijkste champagne vandaan moet komen.
Hautvillers, een charmant wijndorp waar de huizen versierd zijn met smeedijzeren borden. Een lust voor het oog.
Is gelegen in het hart van het Gebergte van Reims, de wieg van de champagne.
Het is hier, in de oude Benedictijnerabdij van Hautvillers, dat Dom Pérignon de methode van de champagnisering ontdekte. Zijn graf ligt In het koor van de Sint-Sindulphe abdijkerk.
Hier parkeren we en lopen naar een terras met overkapping voor een glas champagne.
Het is windstil en de warmte blijft drukkend. We stellen de champagne daardoor maar even uit. Eerst verkoeling met veel bruiswater, citroen ijs en mousserend appelsap.
Om 17.15 uur rijden we Baulne-en-Brie binnen en parkeren we op parking van onze ‘Logis’
Een oud vrouwtje schuift haar raam ophoog en komt half naar buiten hangen.
Hier gaat iets gebeuren en dat voor mijn deur…
Logis Auberge de l'Omois is een fantastische keuze. Er zijn 5 kamer dus wij houden alles bezet. In de donkere, alle luiken dicht, staat een gezellige tafel met leuke kleedjes klaar.
Wijntijd!!!
Even beetje opfrissen en dan verhuizen naar een met spierwit kleed gedekte tafel in dezelfde ruimte voor een drie gangen diner.
We dachten dat Raynalde het allemaal alleen moest fixen maar op het moment surprime kwamen er twee dames om te bedienen.
Salade met spekjes aardappeltjes en uien. Voor de heren een kippenpoot en voor de dames een kippenborst. Hans wilde ruilen, is gek op borsten….
Veel groenten en mirabellen-uit eigen tuin-taart na.
En zo is er weer een heerlijke dag verstreken.
La vie est Belle
22 augustus
We zijn vertrokken
Een vriendenreisje naar de Champagnestreek in Frankrijk.
Maar niet zonder koffie met de overheerlijke vijgen, rabarber amandeltaart van Helene. Een heerlijke start!
De schitterende tuin verlaten we om klokslag 10.00 uur.
Allemaal goed gemutst, we hebben er zin in.
Alle routes zijn geladen en de weersverwachtingen zijn goed voor de komende dagen, dus wat willen we nog meer.
Het eerste stuk gaat over de snelweg.
De champagneglazen zijn al opgepoetst en opgehaald door Sonja.
Zij gaat zaterdag een lunch voor ons verzorgen.
Oei, file! Dus schuifelen we het komend half uurtje tussen de vrachtwagens.
Noodzakelijk kwaad.
‘Welkom in Wallonië’
De weg af bij Waterloo en richting Charleroi. We rijden weer in een gekleurd sliertje achter elkaar en zien De leeuw van Waterloo rechts van ons liggen.
Abbaye d’Aulne
De ruïnes van de voormalige Abdij van Aulne liggen aan de bosrijke oever van de Samber, op het grondgebied van Gozée, nu een deelgemeente van de Belgische stad Thuin.
Het was hier even zoeken naar een restaurant/brasserie om te lunchen, hier dineert men op dit tijdstip.Het liefste doen wij dat ‘s avonds
Dus op naar de brasserie op de Abdij. Fermé!
Een verkeersregelaarster loodste ons een parkeerplaats op en een gedienstige jongeman schoof tafeltjes bij elkaar, geen moeite te veel.
En even later zaten we In Thuin, met z’n tienen aan de croque-monsieur.
Ook al is de abdij is gesloten wat we er nog van zien is indrukwekkend.
Vanaf hier begint het heuvelachtig te worden. Het landschap waar cabrorijders zo gek op zijn.
Stenen lantaarnpalen met stroomdraden, akkers en zelfs gladiolen in volle bloei.
De Hangende Tuinen van Thuin krijgen we niet te zien, wegopbreking.
Maar de kleine slingerweggetjes dwars door de maisvelden en zo’n puntig kerktorentje in de verte maken het meer dan goed.
Een hardblauwe Fatima in een nisje is zowat het enige kleurtje dat er hier uitspringt.
Graag iets meer belasting betalen Belgen, we voelen onze nieren bij elke put in de weg.
‘Vive la France’ roept Hans.
We passeren een mooi Kerkhof met een wapperende Franse vlag.
Solre-le-Chateau.
Het eerste wat we zien is de toren van Eglise ST Pierre die wel erg scheef staat.
La campagne française….zo mooi toeren hier.
De stratuswolken pakken samen tot grote witte wolken met daartussen een mooie blauwe lucht. Het is flink warm.
We rijden over een bijzondere weg, de Chemin des Dames.
De weg is grotendeels gelegen op een heuvelrug die enkele tientallen meters uitsteekt boven het omringende, zacht glooiende, land.
De weg is ontstaan doordat twee dochters van de Franse koning Lodewijk XV Adélaïde en Victoire hem gebruikte om, in de
achttiende eeuw, vanuit Parijs hun gouvernante in het kasteel de la Bove inVauclair te bezoeken.
Om de tocht per koninklijk rijtuig te vergemakkelijken werd de weg van een steenlaag voorzien. Later zou hij naar de Dames de France worden vernoemd.
Als we besluiten Loan links te laten liggen halen we het file ophoud weer in en kunnen we op tijd in Pontavert zijn.
Onze eerste overnachting
Hotel Relais la Fleurette.
Rond 18.00 uur zaten we aan het Apéritif in de grote binnentuin.
Uit de zon en in de schaduw werden de tafels bij elkaar geschoven.
Allemaal een kamer op de eerste verdieping.
Na de tweede fles wijn ging het fout, dezelfde wijn was op.
Jammer maar dan stappen we over op een verrassingswijn.
Die was zo lekker dat we ons hart vasthouden voor de rekening.
We konden kiezen uit zalm of ham als voorgerecht. Er was voor 4 pers zalm.
Voor het Hoofdgerecht was er keuze uit kip met aardappelen of met tomaten.
Ik koos voor aardappelen maar kreeg omelet. Het serveerstertje droeg een zwart mondkapje waardoor ze niet te verstaan was. Wij gokken op ‘opgespoten lippen’ want Corona is voorbij.
De eigenaar was boer, champagneboer én eigenaar van deze Gite de France.
Daarbij maakte hij muziek op zijn elektrisch toetsenbord. Hij zong en wij klapte mee.
Een clubje mannen, parijzenaars, hadden sjieke stoelen uit de eetzaal naar buiten laten slepen en zaten pontificaal midden op het grasveld. Er volgden meer tafeltjes naar buiten. Wat een gezelligheid.
Het temperatuurtje was er ook naar om lekker lang buiten te tafelen.
Hans zong en speelde mondharmonica en we dansten een rondje.
Het was een heerlijk avondje…
We sloten af met Champagne met likeur van viooltjes.
MG-Morgan rit door Noord-en Zuid-Holland
29 juni
Op tijd vertrekken vandaag ivm de boot.
Weer als één groot gezin aan de ontbijttafel.
Als we uitchecken horen we de auto’s al ronken op de parking. Het is droog en de kapjes gaan er weer af.
We gaan op pad…..althans… een klein stukje..
Toen zagen we in het achteruitkijkspiegeltje Il aan komen rennen. ‘Gijs krijgt hem niet uit zijn achteruit’. We stonden erbij en keken ernaar. Wat nu?
‘Gaan jullie maar zei Il, wij komen wel thuis’
Dit is zo’n domper!
We omhelzen elkaar en laten hun achter, die boot wacht niet!
Opeens hoor ik Hans zeggen… ‘’daar zijn ze!”
En jawel hoor, In de rij naast ons schoven ze opeens aan, Il helemaal zwaaien….
En weer zijn we blij met elkaar.
Het is 10.15 uur en al zoveel meegemaakt, wat gaat dit worden vandaag?
In Den Helder beginnen kinderen met gehaaste spoed richting de kaaien te lopen. Het spektakel van Sail-2023 staat te gebeuren. Schoolkinderen met blauwe hesjes maken er een uitstapje van. En zo worden ze ‘opgevoed’ met het Maritieme gebeuren.
De juiste benzine voor de oldtimers was niet voorhanden bij de Shel Expres.
We beginnen aan de uitgestippelde route en gaan richting Leeuwarden Alkmaar .
Linksaf Ewijcksluis en weer dat oer-Hollandse landschap in Zaanstreek-Waterland.
Windmolens overal om ons heen.
Het is even schakelen na al dat natuurschoon in Texel.
Jan mindert even vaart om trots de boerderij aan te wijzen waar zijn Opa en Oma gewoond hebben en waar hij als kind altijd kwam.
“Club Monique” heet het nu en er wordt tegenwoordig een heel andere tak van sport uitgeoefend.
En door open polderlandschap toeren we naar het IJsselmeer.
Veel rust en ruimte.
Medemblik, ook een plaats uit Jan’s jeugd en een oase in dit buitengebied.
Leuke stad en lekkere café Latte.
Onze vrienden laten weten dat ze nu écht langs de kant van de weg staan en wachten op de Wegenwacht. Zo jammer! ‘Het is techniek’ zegt Hans ‘en dat kan gebeuren’
Maar toch liever niet vandaag…
Hans bedankt Jan en Liesbeth namens de M&Mmetjes voor de fantastische dagen en de perfecte organisatie. We zijn echt in de watjes gelegd en ondergedompeld in de luxe van zorgeloos genieten. Wij weten als geen ander dat dit hele pakket niet uit de lucht komt vallen. Daar gaat veel werk en voorbereiding aan vooraf.
Dat wij daar nu van mogen meegenieten is HEERLIJK.
Bij het wijntje en uiteraard de zakjes M&Ms kunnen ze terugkijken op een meer dan geslaagde trip.
Bij Wervershoof begint het heel mooi te worden en ja hoor een heuse molen met draaiende wieken.
In het gezellige, schilderachtige Zuiderzeestadje Edam leggen we aan. Ik vergaap me aan de monumentale huisjes hier langs het water. Opeens komen er twee grote poten en een nog grotere zwarte kop van een hond boven een halve voordeur uit. Nieuwsgierig Aagje had ons aan horen komen en nam even poolshoogte, zal wel WIJFje zijn.
Binnen staat een man op en als we de totaal overbodige vraag stellen ‘is het leuk wonen hier’ krijgen we uitleg over de pandjes. ‘Kom anders zaterdagmiddag naar VVV, dan geef ik een rondleiding van een uur’ Dat doet hij iedere zaterdag. Reserveren niet nodig.
We lunchen heerlijk, burrata met tomaatjes en Pesto en een bol glas vol witte wijn.
Géén bonbonnetje bij de koffie? Dat pikte Liesbeth op en in now time kwam ze met een zakje grote advocaat bonbons voor ons aan. Hoe lief en attent.
We rijden verder en komen bijvoorbeeld ook dwars door Monnickendam, ook zo mooi!
Over de Waterlandse Zeedijk. Opvallend veel paarden hier in de weilanden.
We passeren de volgende plaatsen;
Zuiderwoude
Broek in waterland
En een zeer markante toren die van heinde en ver reclame maakt voor Ransdorp.
Ransdorp met zijn houten huisjes, in lichte kleurtjes, aan een klinkerstraat.
Slootjes met dobberende bootjes en witte ophaalbruggetjes.
We worden mooi om Amsterdam heen geleid, knap Jan.
langs de Amstel naar Uithoorn voor een rit door het Veengebied van Noord-en Zuid-Holland.
Een middag met bochtige weggetjes, smalle slootjes, nog smallere bruggetjes waarvoor we vooraf moesten taxeren wie van ons het breedste was om er allemaal overheen te kunnen. Het lukte pffff….
en Veenweiden.
We eindigen deze dag en ook deze gezellige dagen bij ‘Golfbaan Bentwoud’
Nog één drankje en bitterballetjes en het zit er echt op.
De Actievoerende boeren in trekkers passeren ons. De wereld draait door…
Dank je wel M&Mmetjes, tot volgend jaar. Nu al met rood omcirkelt in mijn agenda.
X
MG-Morgan rondje Texel
28 juni
Dit hotel midden in Den Burg (De Lindenboom) heet Superieur en dat is het ook. Heerlijk ontbeten, zelfs met een Pastel de nata als besluit. Een goed begin van de dag.
Langs het mooie De Waal naar De Koog. Hier halen we Liesbeth op.
De lage gele heuvels met de groene bomen gaan over in een bosrand.
Schapen links van ons, die je eerder ruikt dan dat je ze ziet.
Richting De Cocksdorp komen we langs het vliegveld met een startklaar Rescue vliegtuigje in front off, een veilig idee.
De Slufter.
Je kunt vanaf de Sluftertrap het pad volgen tot aan het strand. Wij bleven op de uitkijkplaats om over het krekenstelsel te kijken.
De Slufter is een uniek gebied dat in open verbinding staat met de Noordzee. Na een aantal mislukte pogingen om er een landbouwpolder van te maken, werd aan het begin van de 20e eeuw besloten het zeegat open te laten. Het Sluftergebied bestaat uit een krekenstelsel dat soms na een storm onder water staat. Je vindt er zouttolerante planten als zoutmelde, zeekraal, de geurige zeealsem en het lamsoor, waarvan de bloemen in de zomer het hele gebied paars kleuren.
Ruige duinen, betoverend licht en altijd die zilte zeebries
In De Cocksdorp is het gezellig druk Leuke huizen en het ene restaurantje na het andere.
We rijden, in colonne, een mooi stuk langs de Waddenzee waar wij ooit gefietst hebben. Toen slecht weer en was ik bang om te vallen door het fijne zand over het pad.
Nu genieten!
We komen uit op het noordelijkste puntje van Texel waar De vuurtoren Eierland staat. Door de rode kunststof beschermlaag is de toren overdag (bij helder weer) zichtbaar tot o.a. Terschelling en in het donker wordt het licht gezien tot in Leeuwarden!
“Lach, en de wereld lacht terug” lees ik op een bord van geroest ijzer.
Er staan er meer maar die kan ik niet lezen zo onder het rijden.
Maar…deze is mooi genoeg!
Langs het Gemaal de Schans richting Ouderkerk.
Fijn om te weten dat jonge mensen hier na de basisschool niet van het eiland af hoeven om naar de middelbare school te gaan.
Ook een leuk weetje; de kinderen kunnen maximaal tien schooldagen vrij krijgen als het door het beroep van één van de ouders (horeca en toeristenindustrie) niet mogelijk is dat zij tijdens de schoolvakanties met vakantie gaan.
Rheamay kan haar hartje ophalen. Schaapje hier schaapje daar en als Le Grande Surprise 2 schapenzeepjes in ons overlevingspakket. Die passen gegarandeerd bij haar verzameling.
Naar Oudeschild, naar Museum Kaap Skil waar ‘De Jurk’ en de andere kostbare en persoonlijke spullen uit het Palmhoutwrak, te zien zijn. We hebben de documentaire gezien op tv met het hele verhaal van de duikers en popelen om dit alles in het echt te zien.
Eén van de topstukken in de collectie van Museum Kaap Skil is een zeventiende eeuwse jurk van koninklijke allure, opgedoken uit de Waddenzee. De indrukwekkende zijden jurk is gevonden bij een scheepswrak, dat de naam Palmhoutwrak heeft gekregen. Het kostbare kledingstuk is, ondanks een verblijf van bijna vier eeuwen op de zeebodem, nog in een verrassend goede staat. Het is een wereldwijd unieke vondst; er is nauwelijks kleding uit de zeventiende eeuw bewaard gebleven. Wetenschappers verwachten nog jaren nodig te hebben om alle vragen die de jurk heeft opgeroepen, te beantwoorden.
Bij ‘De oude vismarkt’ lekkerste broodje Paling ooit met lekker glaasje witte wijn.
En wat een verrassing weer, wij waren op het juiste moment op de juiste plaats want vandaag vindt de Pre-Sail plaats in de haven van Oudeschild. Een happening met optredens en een speech van de burgemeester. Mooi zo met die hoge masten van die antieke schepen op de achtergrond. Dwars daar doorheen begon een Stoomschip luid te fluiten.
Naar de Georgische begraafplaats
Op een perfect grasveldje eerst onze stoeltjes uitgeklapt. En daar kwam de leuke anekdote van Rhea. In de Ardèche heeft ze een giga fles champagne gewonnen. Zij en Joop vonden dit een mooi moment om hem te laten knallen en knallen dééd hij. Hij was heerlijk koel en onder een melodietje uit Hans zijn mondharmonica hebben we lekker gepimpeld. Dank Joop en Rhea.
En dan kom je opeens weer tot bezinning als je de Georgische begraafplaats op loopt.
Alleen maar rode rozen en een bord met namen. Daar wordt je stil van.
Jan laat ons van het hele eiland genieten.
Dus weer een mooie rit door dit ‘Natuurpark’ zoals ik Texel ben gaan zien.
Wat geniet ik van dit landschap met die typischeSchapenboeten, de halve schuren die her en der in het landschap staan.
De schapenboeten staan door hun asymmetrische vorm erg karakteristiek in het Texelse landschap. De bijzondere vorm is niet per ongeluk ontstaan. Door de wind op het eiland is de deur van de boet richting de oostelijke, luwe kant gericht.
De gerafelde vlag geeft de windrichting aan bij ‘Strandpaviljoen Paal 9’.
Hier parkeren we.
Op het terras aan het strand weer twee tafeltjes bij elkaar onder een grote parasol.
De zon schijnt en er staat een windje.
Een lekker schepijsje gegeten en veel water gedronken.
En dan….richting hotel.
Drankje op ons terras en wandelen naar ‘De Smulpot”
Daar stond de lange tafel al klaar voor ons.
Als ik zeg VLEES, dan moet je hier zijn.
Geen zuinige porties en alles even smakelijk.
Mijn favoriete drankje en de huisgemaakte advocaat met een grote toef slagroom maakte het feestje compleet.
Het was nog steeds een lekker temperatuurtje toen we terug wandelden.
Ik wil eigenlijk niet naar binnen maar besef dat het niet leuker meer kan worden.
We hebben er alles uitgehaald vandaag.
Het is mooi, héél mooi geweest.
MG en Morgan M&M- rit naar Texel
27 juni
Wat een lastig begin voor ons Brabanders.
In verband met ons driedaags M&M reisje worden we om 9.30 uur in Delft verwacht.
Het is niet te voorspellen hoelang we er over gaan doen nu de brug afgesloten is, al weken lang files en niet van die kleintjes.
Jan en Liesbeth hebben dit jaar de organisatie op zich genomen en nemen ons mee naar Texel. Door het slechte voorjaar is het er niet van gekomen om elkaar eerder te zien. We kijken er allemaal al lang naar uit en deze datum is in onze agenda’s met rood omcirkeld. Wij koesteren die momenten.
Daarom is het ook zo jammer dat we niet compleet zijn. Dat zullen we missen.
Keurig op tijd, hoe is het mogelijk… staan we bij Ineke en Jan op de stoep.
3 MGs blinken ons al tegemoed.
WeKussen,Kletsen, drinkenKopjesKoffie metKersenvlaai,Kwijlen van InekesKeuken enKijken naar de mooie badKamer en danken God op onzeKnieën dat weKunnen gaan genieten van deKomende dagen samen met onsKlubje.
Leuk om even veel woorden met eenKte gebruiken dus ik vroeg aan Hans… weet jij nog een woord met eenK? En meteen hé…
De pret kan beginnen.
En wat is dat nou toch lief, we krijgen een Doggy bag, voor onszelf, mee.
En dan gaat het via Leidschendam en Wassenaar langs de ‘sociale woningbouw,’ maar niet heus!!
Hier hebben die ‘arme’ mensen geen geld voor zonnepanelen.
Op ééntje na die heeft 3 plaatjes liggen.
Die dienen als soort van totumpaal ‘bij de ‘drie plaatjes’ linksaf. Zo gezegd….
We volgen de Kustlijn.
Net voorbij Vogelenzang zien we hoe je paarden echt goed kunt beschermen tegen vliegen. Een heus vliegenmasker is hier blijkbaar echt onmisbaar. Ziet er niet niet fijn uit, zeker niet voor de vliegen en als het paard kon praten…..?
Op naar IJmuiden. Onderweg heel het zakje M&Ms opgegeten, Zwak maar o zo lekker!
Lunchen bij de ‘de Kop van IJmuiden’ of zoals in de info ‘het Havenhoofd van IJmuiden’
En daar komt een stralende Il op ons af. Wat heerlijk om elkaar weer te zien. Gijs zien we binnen en wij schuiven met zijn allen aan de grote tafel aan. One happy family!
Fijn ook dat ze, op het laatste nippertje , toch met de MG konden komen, goedgekeurd en wel.
Vanwege die zak M&Mmetjes een verstandige lunch genomen. Haring met toast en grote fles bubbelwater. Leuk zo aan het water met de schepen veur de deur
Mooie rit, hier komen wij nooit.
Is net te ver voor een dagje op en neer van ons uit dan.
Met het pontje het Noordzeekanaal over en richting Den Helder.
In het ‘pretpakket’ vinden we een knotslolly. Dat is traditie in ons clubje en die gaat er nu aan. Daar zijn we heel snel mee want het gaat ons om de salmiak, dus bijten maar.
Dwars door Bergen, ook weer zo’n gezellig stadje.
Bij Schoorl in een bocht moest een vrachtwagen met een compleet huis erop ons passeren. Dat is pas eng als je links zit.
In Groet zien we de Noord-Hollandse boerderijen met de uitgesneden rieten daken.
Dat oogt heel ordelijk en voldoet aan de richtlijnen van de Vrienden van de Stolp, Boerderijenstichting Noord-Holland
Niet dat je denkt dat het er in Groet niet toe Doet.
Bij de ‘Hondsbosse zeewering’ wordt de zee geweerd.
Callantsoog, daar moet het goed toeven zijn. Dat zien we nu met eigen ogen.
Leuke winkeltjes.
In een wip zijn we er doorheen. Maar toch fijn om in Callantsoog geweest te zijn.
Vandaag absoluut geen strandweercijfer. Bewolkt en donker.
Niet koud, nog steeds in T-shirtje.
Vanwege de E-card, écht handig, kunnen we zo doorrijden en hebben we mooi tijd voor nog een kopje koffie voordat we de boot op gaan.
Jaloers op de Zeemeeuwen die zich laten meevoeren op de wind, als je goed kijkt zie je een klein lachje om hun bek. Zo van, wij hebben geen E-card nodig en ook geen speelgoed auto, af en toe gooit iemand brood de lucht in en that’s it.
WCs ook niet nodig, laat maar vallen, er ligt genoeg haha….
En dan zijn we op Texel.
Jan rijdt ons voor voor een mooi voorproefje waardoor we in de stemming komen.
Het hotel ‘Hotel De Lindeboom, heeft privé parkeerplaatsen en twee garages, daar moesten we ‘t Hoekie’ voor om.
Maar wat een service!
De entree is prachtig en Jasper vertelt ons wat we weten willen. Hoe we door het ‘doolhof’ onze kamers kunnen vinden en hoe laat en vooral uit wat voor Texelse specialiteiten we kunnen kiezen voor het Diner.
Maar eerst drinken ‘op Il! en zingen natuurlijk.
Dankzij Ans proef ik voor het eerst een Pornstar martini. Dit drankje heeft niet alleen een spannende naam, maar ook een spannende smaak. Héérlijk!
Elke dag een leermoment en dit was hem voor vandaag. Dit wordt mijn favoriet.
Aan tafel!
Voor mij;
Meloen met Texelse Ham
Texels Lam
Texelse kaas
Er was ook vegetarisch met Texelse paddestoelen en zo…
We hebben ouderwets gelachen!!
Zo leuk die verhalen die door dezelfde mensen heel anders beleefd zijn en waardoor er een ‘wel waar, niet waar, discussie ontstaat.
Een mooie eerste dag.
Morgen 9.00 uur ontbijten.
Cochem, Monschau
Allereerst lieve meelezers wil ik jullie bedanken. Het is zo fijn om een reactie te krijgen onderweg. Dat triggered mij om elke dag iets te posten. Bedankt!
Ik ga dit verslag uitprinten om er op een regenachtige middag, samen met Hans,
van na te genieten.
19 juni
Gewekt worden door het Klokkenspel van de stadstoren, wat is dat heerlijk
Lekker in je bed met de ramen wijd open en dan die klokken.. zeker 10 minuten.
Ontbijten doen we buiten op het terras van de eerste verdieping (met uitzicht op de moezel) en met stip het beste buffet van heel de reis.
Overal staan asbakken op tafel in Duitsland, soms volle.
Er wordt stevig gerookt, zelfs hier bij het ontbijt.
Een man had een sigaret in zijn mond toen wij aankwamen en toen we weggingen nog.
Steekt de ene met de andere op terwijl zijn vrouw zit te ontbijten. Dat is bij ons allang ‘not done’
Op straat liggen de peuken tussen de kinderkoppen.
De druiven worden bespoten met een helicopter.
De ramen gaan er weer op en Hans sjort voor de laatste keer de koffer vast.
Ik haal een doekje over de ramen, hoedje en petje op en gaan….
Fam Kruis gaat naar huis. Zo voelen we ons af en toe, weggelopen uit een stripverhaal.
We zijn één andere Morgan tegengekomen.
‘Gute fahrt’ lezen we op een bord langs de weg.
Even verderop ‘Auf Wiedersehen’
Maar… we blijven nog heel even als het mag.
Monschau ligt mooi op de route als laatste pleisterplaats.
Monschauis een stadje, net de grens over bij België waar wij heel vroeger voor een dag trip naar toe reden. Opeens zat je midden in Duitsland met alles er op en er aan.
Compleet met vakwerkhuizen, een riviertje, mooi plein en tussen hoge groene bergen.
We hadden er allebei verschillende herinneringen aan. Ik dacht dat we naar boven konden met de auto en Hans kwam niet verder dan parkeren op het plein.
Vandaag kan het allebei niet.
De winkeltjes zijn leuk. Je struikelt wel over de hoeden en petten.
Ik zou hier een verse sinaasappel of appelsap kraam wegzetten. Iets lights is hier niet te krijgen. Allemaal gebak, wafels, flamkuche en curry worsten.
Gelukkig wel cappuccino en ‘wie weet wanneer ik weer wat krijg’ een strudel voor Hans.
Tja, de volgende maaltijd is thuis vandaag en dat zal niet veel zijn.
Heerlijke rit binnendoor
‘Welkom in België’ pingelt mijn iPhone.
Beste IPhone, dat hadden wij al gezien aan deFranstaligeuithangborden.
En ja Morgan, dat kan er nog wel bij.
Een stuk kasseien in Clemont.
Als we onder de middeleeuwse stadspoort rijden liggen hier nog de originele stukjes natuursteen. Mooi maar hobbelig.
We merken ook dat hier weer drempels liggen, in heel Duitsland niet een gezien. Jammer Morgan, maar laatste loodjes.
We smullen van de weilanden met de koeien, dat is thuiskomen.
Relaxte rit tot ongeveer Veldhoven. Daar pas de snelweg op. Twee keer file maar het ging goed. Om 18,00 uur thuis.
De Vrijheid die we hadden was onbetaalbaar.
Een paar ijkpunten waar we op tijd moesten zijn maar verder lag alles open.
Bijna elke dag een ander bed, altijd schone kamers, goede douches en lekkere ontbijtjes. We kunnen niets verzinnen om een slechte review over te schrijven.
De Morgan heeft het voortreffelijk gedaan.
Het was elke dag weer een feest om in te stappen.
En mijn Driver, die zo zijn best gedaan heeft om een mooie vakantie voor ons uit te stippelen zit nu met eelt op zijn handen van 3 weken sturen zonder stuurbekrachtiging maar ja een Morgan is nou eenmaal een mannen auto.
Maar het is je weer gelukt!
DANK JE WEL schat!
Xxx
Met de Morgan Langs de Moezel
Vandaag ben ik aan de beurt. Heb mijn verhaal weggedrukt.
Het was leuk gelukt al zeg ik het zelf maar kan het niet meer terugroepen.
Maar kijken wat er blijven hangen is.
We worden uitgezwaaid door de hoteleigenaar. Hij vond de Morgan mooi
Dan gaat het richting Trier.
Maar eerst naar Bad Kreuznach, het kuuroord.
Het ging mij om de Brughuizen en die voldeden. We zagen de grote Nijlganzen en de bootjes op de voorgrond. Een brughuis stond in de steigers.
Brückenhäuser
Bovenop de oude brug over de Nahe zijn een aantal huizen gebouwd, de zogenaamde de Brückenhäuser. Een unieke bezienswaardigheid. De stenen boogbrug werd rond het jaar 1300 gebouwd en toen er een paar honderd jaar later te weinig ruimte binnen de stadsmuren was, bouwden de inwoners hun huizen op de brug. De oude woningen zijn vakwerkhuizen van meerdere verdiepingen die hoog staan op de pijlers van de brug. Overdag, maar ook zeker 's avonds een indrukwekkend gezicht. Vanaf de tegenover gelegen Geissenbrücke heb je het beste uitzicht op deze bijzondere constructie.
Er klonk orgelmuziek uit de roze Pauluskerk Toen ik binnen keek zag ik tot mijn verbazing alleen maar jonge mensen in de banken zitten. Een moeder zat haar baby een flesje te geven.
TomTom op snelste route en snelwegen vermijden.
Wij vinden 4 baans wegen best snelwegen dus aangepast naar ‘kortste’ wegen.
In now time rijden we een smal wegje in dat al snel overgaat op een grindpad. En dat zouden we niet meer doen!
Natuurlijk was het weer prachtig dus toch even van genieten maar.
Een paar km verder stond een hek en konden we niet meer verder.
Oké Morgan, daar gaan we weer. Keren maar!
Zo kwamen we terecht op deEdelsteinstraße
De Deutsche Edelsteinstraße verbindt alle plaatsen in het EdelSteinLand die worden gekenmerkt door de bewerking van edelstenen.
De weg strekt zich uit over een lengte van 48 km en door een van de mooiste Duitse middelgebergtelandschappen.
Het ambachtelijk slijpen van agaat en edelstenen en de sieraden- en metaalwarenproductie zijn van oudsher een belangrijke economische motor. De focus op deze onderwerpen langs de Deutsche Edelsteinstraße is wereldwijd uniek.
Een mooie tweebaansweg.
Langs de route vinden we ze, de potentiële Meibomen.
Zo recht en zo lang en zo kaal aan de onderkant. Ik zou zeggen ‘kies maar’
In Trier stoppen we en parkeren we.
De Porta Nigrain Trier – de stad die ook wel ‘Rome aan de Moezel’ wordt genoemd – is een van de beroemdste Romeinse bouwwerken in Europa.
Bijzonder aan de Porta Nigra is vooral het feit dat deze geldt als de grootste toegangspoort uit de Romeinse Tijd die nog bewaard is gebleven en tevens als de oudste Duitse stadspoort. Speciaal is verder dat het gebouw oorspronkelijkwit van kleur was, maar door verwering tijdens de Middeleeuwen donker bijkleurde. Vandaar dat het bouwwerk als bijnaam de Zwarte Poort kreeg.
Het is druk op het grote plein, een accordeonspeler zorgde voor de juiste sfeer. Zijn partner rammelde met een soort belletje maar dat scoorde geen effect.
Er werd een gigantisch decor opgebouwd met de Porta Nigra als achtergrond.
Hier komt een groot orkest te zitten, dat kan niet missen.
Vanwege Vaderdag krijgt Hans Ijskoffie.
Ik bestel ijs met advocaat en slagroom. Niet gedetailleerd genoeg blijkbaar. Ik krijg chocolade-ijs met advocaat-ijs ‘i dont like choclat’ begon ik omdat ik geen Duits spreek. ‘aber das hast du nicht gesagt’
Klopt!
Maar ik heb ook niet gesagt dat ik geen vanille, frambozen, aardbeien, citroen enz lust!
Het bleef zo en Hans offerde zich op en gooide mijn chocolade ijs in zijn ijskoffie. Zo ontstaan de lekkerste recepten vaak.
Als we verder gaan steken we de Moezel over om er vervolgens 2 uur langs te blijven rijden.
Nu pas daalt het in dat Duitsland o zo mooi is. Hier langs de Moezel heerst sfeer, gezelligheid en schoonheid. Al die tijd rijden we tussen de wijngaarden. Zo keurig in rijen. Doet mij denken aan pas gewassen haar dat met een grove kam naar voren is gekamt.
Keurige scheidingen getrokken, soms een verticaal.
Omdat de ranken soms zo hoog tegen de berg aan groeien gebruiken ze hier liften. de kabels lopen tot helemaal naar boven en de bakjes met motoren staan klaar voor gebruik.
Cochem en de Moezel staan natuurlijk synoniem voor de wijn, de Moezelwijnen. De prachtige wijngaarden op de hellingen van de heuvels aan de oevers van de Moezel zijn natuurlijk het gezicht van de regio.
Het is een verrassend mooie rit tot aan Cochem toe. Daar parkeren we en lopen ‘Hotel Müller’ binnen. Er was plaats en de auto kan voor de deur. We zitten pal aan de Moezel. Korte actie!!!
Wanneer je hier bent wil je natuurlijk de lokale wijnen proeven. En zo geschiedde.
Aan een wijnvat gezeten proeven we de wijn en eten hier wat verschillende Duitse gerechtjes. Ze zijn hier vooral van Zwiebeln und Kartoffeln, dat vind ik toevallig ook lekker. Hans geniet van zijn jagerschnitzel. ‘Die krijg ik thuis niet’ zegt hij.
We willen niet naar binnen op deze mooie avond.
Gaan op een bankje zitten mijmeren met uitzicht op de rondvaartboten en natuurlijk de
burcht van Cochem. Hét gezicht van het stadje hoog boven op de rots.
Morgen naar huis.
X
Dinkelsbühl naar Lembergblick
17 juni
Lichte paniek vanmorgen.
Hans had een mooie rit voor vandaag gemaakt maar waarschijnlijk niet opgeslagen.
Zaten we daar, gepakt en gezakt en klaar om te vertrekken. Hup terug naar binnen, naar de WiFi en proberen om snel wat in elkaar te fl(H)ansen.
We besluiten de Romantische Strasse te volgen via de bruine bordjes.
Om 11.30 uur is het gedaan met de Romatiek. We kunnen het niet meer aan.
Bij Leuzendorf gaan we links en volgen de TomTom, snelwegen vermijden.
De zon schijnt en we rijden nog steeds zonder zijramen
De dorpjes die we nu tegenkomen zijn niet zo geciviliseerd maar dat vinden wij juist leuk.
Moet niet gekker worden! In de verte zien we een kerktoren met het bovenste deel vakwerk. Straks leggen ze er nog zonnepanelen op. Wedden?
‘Die Fahrt it’s Wunderbar’
Begint weer heuvelachtiger te worden.
Duitsland met Frankrijk vergelijken kan niet. Ook al hebben ze hier ook hooirollen en wijngaarden, het voelt anders.
Het is weekend en warm…. we gaan nu de ‘Neckar’ volgen.
Hier aan het water zoeken mensen verkoeling. Sup wedstrijden, kanoën of lekker met harde muziek in een strandtent zitten.
Of zoals 2 donkere dames, leuk onder een boom in het gras.
Het is warmer dan wij denken. Dat merken we pas als we even stilstaan bij een stoplicht. We maken wind en hebben niet in de gaten dat we al té lang in de zon zijn.
Dus… zodra het kan stoppen….!
In Neckarsteinach gaan we even onder een parasol. Flink water drinken en kleinigheidje eten. Dat was de bedoeling. Maar owee….. keuze genoeg uit worsten en schnitzels. We waren al 3 restaurants voorbij gelopen die gesloten waren dus….
We houden het bij bubbelwater en een salade en cappuccino met strudel en ijs voor Hans. We zitten aan het water en dat brengt verkoeling!
We schieten aardig op. Hele fijne wegen en absoluut niet druk.
In de groene heuvels liggen verschillende kastelen en een rood model treintje tuft er vrolijk doorheen.
De rit van vandaag was te lang. Dat was niet de bedoeling.
Richting Trier is geen goede keus. We komen geen leuke dorpjes meer tegen.
Dan ‘Bad Kreuznach’ maar ingetoetst. Dat is een kuuroord en dat spreekt ons wel aan.
Een Hotel proberen te boeken vanuit de auto maar Jesus, niet te betalen daar.
Het dichtstbijzijnd en ook betaalbaar was ‘Landhotel & Waldgasthof Lembergblick’
Hier komen we om 18.45 uur aan. Gaar en lichtelijk Ver(aan)gebrand.
Een heel groot terras, dat is aanlokkelijk.
De keuken wordt geroemd, ook belangrijk!
En er is een parkeerplaats
Laat eten, zoals in Frankrijk en Italië, bevalt ons beter maar ook hier sluit de keuken weer om 21.00 uur.
Dus snel omkleden en aan tafel. Mooi uitzicht, omgeven door prachtige bossen en wijngaarden.
We gaan voor Forel met aardappelen, gesmolten boter en salade.
De zon gaat zakken. De maan staat op dit moment het dichts bij de aarde.
We blijven lekker buiten zitten met onze iPad en wachten tot die spelende kinderen naar bed gaan. Dat is nieuw sinds drie weken.
Eindelijk rust…
We nemen ons voor om er nog een paar mooie dagen van te maken. Of in Luxemburg óf in de Ardennen.
Zo de wind waait..
x
